Hoera! Nog een uur voor we naar het ziekenhuis gaan en dan twee dagen geen ziekenhuizen. We hebben die pauze nodig. Vooral omdat er een heleboel gezoem gaande was gisteravond. Uiteindelijk heeft Peter 14 muggen gedood! 14! En sommige van die 14 hebben mij als bloeddonor gebruikt, dus blijkbaar is mijn bloed een speciale traktatie met al die Engelen Kracht erin, hahaha

Dus ik ben een beetje moe, maar voel me goed. Gisteren moest Peter een tijdje naar kantoor en zijn vader hield me gezelschap. We hadden een goede tijd samen! Een andere geweldige herinnering om te koesteren!

Morgen gaan we uit eten met mijn ouders. Vieren dat we er allemaal nog zijn en genieten van elkaars gezelschap, omdat het nog kan.

Dus ja … ik houd nog van mijn leven. Medicijnen tegen de misselijkheid, dus nu een uur geen eten meer voor en na de chemo. Ik ben zo dankbaar dat Peter zo goed georganiseerd is.
Het is wat het is. Je kunt vechten of je kunt het gebruiken om het beste uit het leven te halen. De laatste optie werkt echt voor mij. Geen geworstel. In de stroom. Wat een reis!

Ik wens jullie allemaal een geweldig weekend en nogmaals dank voor al jullie steun xxx

Met dank aan Sandra voor de vertaling

Goed nieuws … uit bloedonderzoek blijkt dat mijn lichaam de behandeling van bestraling en chemo nog steeds goed doorstaat, zodat we door  kunnen.

Blij blij blij!!!!

Met dank aan Sandra voor de vertaling

Dit kan te veel en te luid zijn om je dag mee te beginnen, maar dit is mijn themalied voor vandaag: we zijn halverwege. ‘Living on a prayer’.

http://m.youtube.com/#/watch?v=lDK9QqIzhwk&desktop_uri=%2Fwatch%3Fv%3DlDK9QqIzhwk

Vandaag is bestraling + chemo-behandeling 15, dus nog 15 te gaan voor de nieuwe scans  te zien of de behandelingen een verschil gemaakt hebben.

We zijn halverwege. ‘Living on a prayer’. Goed nummer xxx Dans met mij mee xxx

Met dank aan Sandra voor de vertaling

“S  oms wanneer de dingen uit elkaar vallen,
vallen ze misschien wel juist op hun plaats.”

Ik houd van dit citaat en Facebook blijft manieren vinden om het op mijn prikbord te laten verschijnen. Daar is dat teamwork weer. Het blijft me eraan herinneren aan waar ik mij op richt, dat is de sleutel.

Na die eerste epileptische aanval, eind januari 2013, is mijn leven overhoop gegooid. Ik heb het leven eerder vergeleken met een puzzel en het voelt alsof alle stukjes zijn verwijderd en door elkaar geschud. Het geeft me de kans om opnieuw naar de stukjes te kijken en te beslissen wat nog past en wat niet meer. Zoals bepaalde relaties. Sommige zijn vervormd en passen gewoon niet meer. En dat is oké. Het geeft ruimte voor nieuwe verbindingen. En dit hele hersentumor proces bracht veel nieuwe en onverwachte stukjes op tafel. Dat is zo fascinerend om te ervaren, dat krijg ik niet eens onder woorden gebracht. Het voelt als een wedergeboorte en het is heel spannend om deze nieuwe puzzel te ontdekken. Welke stukken nog steeds passen en wat niet meer werkt. Het beëindigen van mijn freelance werk is een goed voorbeeld. Dat past niet meer. En elke dag ben ik dankbaar dat er geen deadlines meer zijn.

Vrijheid. Dat is de naam van deze huidige puzzel. Het mezelf toestaan om alle oude grenzen te laten gaan. Kijkend naar oude stukjes. Werken ze nog steeds? En als ze dat niet doen, ze verwijderen. Dus alles kan op z’n plaats vallen. Sommige delen van de puzzel zijn perfect. Peter komt in m’n gedachten ;-), maar veel meer verbindingen zijn sterker en intenser. Vallen op hun plaats. Het is een geweldig proces. Dat bord dat naast de weg staat. Het beste van wat is en wat nieuw is. Ja. Dat is het!

Ik ben zo dankbaar voor dit hele proces. Ik hoop dat je kunt begrijpen waarom. Ik ben de gelukkige. Dat ben ik werkelijk. Bedankt voor alle liefde.

Met dank aan Sandra voor de vertaling

Koffie! En wetende dat ik de komende twee uur niet mag eten en drinken (behalve water), heb ik  echt genoten van deze koffie met mijn hele zijn, hahaha.

Dus geniet van het eten en drinken dat het leven biedt. Gewoon omdat het kan xxxxx

Met dank aan Sandra voor de vertaling