Synchroniciteit. Ik houd er gewoon van als dat gebeurt. Tuurlijk, je kunt het toeval noemen als je dat wilt. Ik niet. Ik noem het synchroniciteit. De ervaring van twee of meer gebeurtenissen die min of meer tegelijkertijd optreden in een zinvol verband die ogenschijnlijk voorkomen door toeval en niet noodzakelijk als causaal worden ervaren.  (met dank aan  Wikipedia).

 Ik had het vandaag, maar het begon al een beetje afgelopen donderdag. Het heen en weer sms-en met mijn broer over mijn gesprek met de specialisten. Praten over ‘het houden van het vertrouwen’. Ik legde hem uit dat ik er soms ‘uitspring’ (het vertrouwen),  en dan laat ik mezelf  er weer ‘inspringen’. En mijn broer reageerde met ‘als een elastiekje’. Precies.

Vandaag had ik een andere cadeautje in mijn brievenbus. Een boek. Geen briefje. Geen afzender. Titel van het boek: leren leven als een elastiekje.

Ja. Echt waar. Dus ik sms’te mijn broer om te vragen of hij het gestuurd had. Hij had het niet gedaan. Ik weet niet wie het wel heeft gedaan. Maar de synchroniciteit is geweldig. Zoals altijd geeft het me een gevoel van verbondenheid met het Universum. Synchroniciteit zegt ‘We zijn er. Maak je geen zorgen. We staan achter je.‘ En nee, ik weet niet wie ‘wij’ zijn, maar het is een rustgevend gevoel, dus ik geniet ervan.

 Met dank aan Sandra voor de vertaling

Weer thuis. Moe, maar kalm. We hebben nog geen datum voor de biopsie, maar ze hebben de risico’s en de procedure uitgelegd. Ik heb testen gehad, er werd OPNIEUW bloed afgenomen, bloeddruk, al die testen om er zeker van te zijn dat ik fit genoeg ben om een operatie te ondergaan. En dat ben ik. Op mijn eigen verzoek heb ik de scan gezien. Ik wilde de tumor zien. Dat was mijn enige ‘holy shit’ moment van dat bezoek. Het is groot. Dus het kostte enige moeite om terug te keren naar het vertrouwen. Maar ik vertrouw de artsen. Ze weten duidelijk wat ze aan het doen zijn. Ik ben ook erg trots op Peter. Hij vroeg een aantal concrete, gerichte vragen en de antwoorden toonden hun vertrouwen en competentie. Ik heb het gevoel dat ik in goede handen ben. De scan van de hersenen lijkt een beetje op een blij gezicht met een grote moedervlek, maar ik besef dat het ook heel confronterend kan zijn, vandaar dat ik de foto niet plaats.

Het kan vreemd of raar klinken, maar deze tumor is voor mij niet de vijand. Het zou me niet verbazen als deze tumor het mogelijk maakte om te channelen … om samen te werken met de zogenaamde Hogere Energieën. En ik heb veel geleerd van die interactie en ik was in staat om anderen te helpen. Ik zie het niet als iets slechts. Het is er voor een reden. Ik verklaar het niet de oorlog. Ik zit nu in het proces van het te leren kennen. Ik heb het gezien. Ik weet hoe groot het is. Nu wil ik zijn karakter leren kennen. Ik wil hier geen gevecht van maken.

Bedankt voor jullie steun. Ik voelde het vandaag xxxx

Met dank aan Sandra voor de vertaling

Vandaag viert mijn vader zijn 80e verjaardag en ik voelde me goed genoeg om hem te verrassen met een (kort) bezoek vanochtend! Zo dankbaar dat hij hier nog steeds is. Zo dankbaar dat ik hier nog steeds ben. xxxx Fijne 80e, pap!

En ik kreeg nog meer cadeautjes: mijn vriend Jeannette creëerde een Facebook-pagina – Support Generator – waar je support kunt geven en/of support kunt inroepen wanneer jij – of een geliefde – een moeilijke situatie of periode meemaakt. Om een energieveld van draagvlak te creëren. Niet om healing ‘af te dwingen’ (dat is de focus leggen op het eindresultaat en ik houd graag mijn focus op het proces), maar om een collectief support systeem te creëren om kracht te bieden om met alles wat op onze weg komt om te gaan. Je kunt een evenement en mensen uitnodigen om hun liefde te tonen. Dit idee inspireert me echt!

Met dank aan Sandra voor de vertaling

Het is zo goed om weer thuis te zijn! Overweldigd door de steun en liefde. Dank je wel. Mijn Facebook-pagina is veranderd in een geweldige ontmoetingsplaats en het is fijn om dit avontuur te delen.

Maar ik heb ook een freelance opdracht te doen en vandaag – met de hulp van Peter – heb ik dat gedaan. En ik herinnerde me het telefoontje – een paar weken geleden – waarin me verteld werd dat mijn freelance baan zou worden gehalveerd. Gezien het feit dat mijn loonstrookje ook zou worden gehalveerd, was dat geen goed nieuws. Maar op dat moment wist ik iets uit ervaring. Er was een reden voor deze gebeurtenis. Een goede reden. Ik probeer me altijd te richten op de samenwerking in een situatie. Dat de situatie wordt gecreëerd om me te helpen, op één of andere manier.

En vandaag voelde ik het gevoel van die samenwerking weer. Omgaan met een gehalveerde freelance baan was een absolute zegen vandaag. Het was precies waar ik nu mee om kon gaan. Het maakte me aan het glimlachen.

Met dank aan Sandra voor de vertaling

We hadden verschillende verzoeken van vrienden die ons wilden bezoeken, maar we besloten om het weekend zo rustig mogelijk te houden. Alle emoties hadden ons uitgeput en dit was nog maar de eerste fase. Deze komende week verwachten we een telefoontje van de Westeinde ziekenhuis in Den Haag om verdere behandeling te bespreken en we hebben alle kracht nodig om daar mee om te gaan. Dus we ‘doken onder’ in ons eigen huis, genietend van elkaar en alle liefde en steun om ons heen.

Prachtige bloemen, vele kaarten en blijken van medeleven online. Het helpt echt. Ik voel me opgetild door een groot energieveld en het stelt me in staat om achterover te leunen en dit avontuur te nemen zoals het komt. Er is geen strijd, die is er echt niet. Ik voel me vredig. Mijn disfunctionele schildklier heeft mij er nooit onder gekregen en dat lukt deze tumor ook niet.

Ik voel me wel onzeker over wat er gebeurd is. Vooral omdat ik veel van de stukken ‘verloren’ ben. Daarom ben ik begonnen met deze blog. Om de stukken allemaal samen te brengen. Voor mijzelf. Om een beetje grip te krijgen op een reis die volkomen buiten mijn controle te ligt.

Dank je voor het met me mee lopen. Ik houd van je gezelschap.

Met dank aan Sandra voor de vertaling